قلمرو اندیشه

آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد، آن روز است که باید ما فاتحه دولت و ملت را بخوانیم. آن روزی که رئیس جمهور ما خدای نخواسته از آن خوی کوخ نشینی بیرون برود و به کاخ نشینی توجه بکند، آن روز است که انحطاط برای خود و برای کسانی که با او تماس دارند پیدا می شود. آن روزی که مجلسیان خوی کاخ نشینی پیدا کنند خدای نخواسته و از این خوی ارزنده کوخ نشینی بیرون بروند، آن روز است که ما برای این کشور باید فاتحه بخوانیم. (امام خمینی – 1 فروردین 1362)

وقتی حقوق و مزایای مسئولینی که امام روح اله آنان را از خوی کاخ نشینی برحذر می داشت، می بینم و در مقابل ظلم به کارگران معدن که حقوق 800 هزارتومنی آنان که حتی در حد پول توجیبی روزانه بسیاری از آقازاده ها هم نیست، 12 ماه پرداخت نشد و یا شلاق بر پیکر بی جان کارگران معدن آق دره توسط قوه عادله که در ذهنم خطور می کند، با خود می گویم آیا براستی باید فاتحه این کشور را خواند؟!

آیا براستی نمایندگان مجلس ما که باید عصاره ملت باشند و یا دولت و کابینه آن به گفته امام توانستند خوی کوخ نشینی خود را حفظ کنند؟ اما کدام کوخ نشینی!؟ مگر هزینه ی کوخ نشینی اجاره ی ماهیانه اش 6 میلیون تومان می شود؟ یا رهن 200 میلیون تومانی! یا از این بدتر! وزرای هزار ملیاردی و بقول جناب رئیس جمهور برند! که در بهترین نقاط تهران ویلا و کاخ دارند؟ این در حالی است که پدیده ای زشت بنام گورخوابی را هم به چشم دیده ایم!

از این نیز بگذریم که حقوق نمایندگان مجلس که قرار است نماینده مردم باشند چقدر است و  یا پاداش نماینده هر سه ماه سه میلیون تومان است یا 70 میلیون تومان هزینه خودرو و ...

آیا براستی این نمایندگان پر هزینه هیچ سودی هم برای کشور و مردم و بخصوص قشر مستضعف و محروم داشته اند؟ یا همین کار نظارتی خود را بدرستی انجام داده اند؟ تا کسانی که مسبب کرسنت ها بوده اند بر مسندهای حساس جا خوش نکنند؟ یا این نمایندگان ملت (بخوانید نمایندگان اشراف و مفسدین) به درستی جلوی خسارت محض ها (تصویب بیست دقیقه ای برجام و تصویب حقوق نجومی یا همان قانونی کردن سقف حقوق مدیران تا 24 میلیون تومان! و ...) را گرفته اند؟!

آیا کارنامه قابل دفاعی در خصوص فرمان هشت ماده ای رهبر معظم انقلاب مبنی بر مبارزه با مفاسد اقتصادی که به سران قوا داده بودند، دارند؟! 

 اسلام را دریابید. کارهای خلاف ما اسلام را بد جلوه می‌دهد؛ اسلام را دفن می‌کند که تا آخر به آن توجه نشود. قلمهای ناپاک، چشمهای ناپاک در صددند که از شما خرده گیری کنند و مکتب شما را بد جلوه دهند و بگویند این هم جمهوری اسلامی. چنانچه در کارخانه‌ها می‌روند و می‌گویند؛ چنانچه قلمهای خائن می‌نویسد. ما امروز از دوستان می‌ترسیم! دیروز از دشمنها می‌ترسیدیم. آن ترس خیلی زیاد نبود؛ اشکالی نبود. امروز از دوستها می‌ترسیم که این دوستهای بی‌توجه به عمق مسائل، بی توجه به موقعیتی که الآن ما در آن واقع هستیم، کاری بکنند که مکتب ما در دنیا مکتب فاسد قلمداد شود؛ مکتب عقب افتاده قلمداد شود. این است که ما را رنج می‌دهد، این است که ما را نگران کرده. امام خمینی _ ۱۵ تیر ۵۸

30 آذر 96