در این ایامی که وضعیت معیشتی مردم بخصوص اقشار متوسط به پایین هر روز بدتر از دیروز می شود البته آن هم دیگر با شیب نه چندان ملایم! وقتی نگاهی به روزنامه ها و رسانه های داخلی می اندازیم باز هم همان بازی های کثیف سیاسی و جناحی در تمامی تیترها و خبرها و تحلیل ها دیده می شود و باز هم این مردم هستند که گوشت دم توپ دعواهای سیاسی جناح های فاسد کشور (اصول گرا و اصلاح طلب)
اعتراضات اخیر که همچنان نقل محافل رسمی و غیررسمی کشور هست و روزنامه ها و اخبار را که در ذهن خود مرور می کنم نمی دانم چرا ناخودآگاه ذهنم می رود به سالهای 91 و 92 که خیلی خانه احزاب! ببخشید خانه ملت فعال و پر شور و هیجان بخاطر گرانی ها و تورم یکسره وزیران و حتی شخص رئیس جمهور را مورد استیضاح و سؤال قرار می دادند اما نمی دانم چرا در این دو دوره ای که دولت تدبیر و امید بر سر کار آمده دیگر از آن شور هیجان خانه احزاب خبری نیست.
آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد، آن روز است که باید ما فاتحه دولت و ملت را بخوانیم. آن روزی که رئیس جمهور ما خدای نخواسته از آن خوی کوخ نشینی بیرون برود و به کاخ نشینی توجه بکند، آن روز است که انحطاط برای خود و برای کسانی که با او تماس دارند پیدا می شود. آن روزی که مجلسیان خوی کاخ نشینی پیدا کنند خدای نخواسته و از این خوی ارزنده کوخ نشینی بیرون بروند، آن روز است که ما برای این کشور باید فاتحه بخوانیم. (امام خمینی – 1 فروردین 1362)
