استکبار ستیزی در درون، پاشنه آشیل جمهوری اسلامی

یکی از چیزهایی که بسیار شنیده می‌شود این است که چقدر شعار؟ تا چه حد نگاه آرمانی؟! آیا ۳۹ سال شعار و آرمان خواهی بس نیست؟ ۳۹ سال استکبار ستیزی و نگاه آرمانی ما را به کجا رساند؟!

باید در پاسخ به این سوال بگویم که دقیقا مشکل همین جاست که ۳۹ سال آرمان‌های اصیل انقلاب اگر نگوییم بطور کامل روی زمین خاک خورد!، باید بگویم که ۳۹ سال آرمان‌های اصیل انقلاب ۵۷ را کجدار و مریز و ناقص پی گرفتیم. ما اسلام و استکبارستیزی را در سیاست خارجی خود تقلیل دادیم به مرگ بر آمریکا اما هرگز دستگاه دیپلماسی عمومی ای برای طرح و فلسفه این شعار ارائه نکردیم، در هیچ دولتی.

مسائل اصلی انقلاب اسلامی

اگر ماها که دم از اسلام ناب و آرمانهای انقلاب اسلامی ۵۷ می زنیم آن میزان که برای فُکُل دختران فریادهای وا اسلاما و وا مصیبتا سر دادیم و می دهیم و این همه هزینه و بسیج فرهنگی برای ترویج حجاب اسلامی صرف می کنیم برای موضوع بسیار مهم تر که اصول دین هم هست مثل عدالت و بخش مهمی از عدالت، عدالت اقتصادی و اجتماعی برای این هم رسانه ها و ... فریاد بر می آوردند، الان شاهد این همه فساد سیاسی و اقتصادی و رانتخواری و فرهنگ آقازادگی و ژن خوب و ژن بد نبودیم. 

عدالت خواهی و ظلم ستیزی با برخورد گاز انبری سرکوب نمی شود

حکم صادره برای چهار دانشجوی عدالت‌خواه شیرازی و برخورد با منصور نظری مرا واداشت تا این مطلب را بنویسم. 

اول خطاب به برادران عزیز عدالت‌خواه خودم عرض کنم که هزینه اصلاح انحراف بیشتر از انقلاب باشد کمتر نیست!